De eerste week in Spanje

Daar gingen we dan.. Dinsdag 16 September 12:10 zouden we vliegen. Samen met Annewies, Gretha, Anne en Heit vertrok ik naar schiphol en daar zochten we Sytske op. We kwamen er al snel achter dat we een uurtje vertraging hadden. Persoonlijk vond ik dat helemaal niet erg, hadden we nog even tijd om rustig aan te doen. Toen we na een hapje en een drankje bij de incheckbalie aankwamen kregen we te horen dat we veel te laat waren en dat het nog de vraag was of we wel in het vliegtuig konden. Gelukkig lukte het nog net, onze bagage kon nog net mee, maar we moesten heel snel lopen naar het vliegtuig om hem te halen. Dus als gekken afscheid nemen (blijft moeilijk) en door de douane.
De rest van de reis ging helemaal goed. Goede vlucht, snel de bus en trein naar Puerto de Santa Maria gevonden. Op het station daar stonden Antonio, Martha en Maite ons op te wachten. Erg aardige mensen die ons veel hulp aanboden. We zijn gelijk naar ons appartement gegaan en daar alles bekeken. Na wat geregel hier zijn we gelijk de stad in gegaan om te kijken waar de supermarkt was. Het was inmiddels een uur of 8 en we hadden ontzettend veel honger. Antonio nam ons mee naar een kerk waar een of andere dienst bezig was over Maria. Prachtige kerk, dat dan weer wel. Hij wilde ons daarna graag meenemen uiteten, maar we wilden eerst nog even boodschappen doen. Als een gek zijn we naar ons appartement gegaan waar alles nog in de koffers lag, snel geld pakken en wat boodschapjes doen. We hadden niet eens meer de tijd om de boodschappen terug te brengen. Antonio nam ons eerst weer mee de kerk in en vervolgens naar een terrasje. Het was inmiddels 10 uur en wij hadden het toch echt wel gehad. Antonio liet ons alleen, maar wij hoefden echt geen eten. 1 hap gehad en wegwezen maar. Even rust na zo'n lange dag. De volgende morgen moesten we weer vroeg naar stage maar eerst uitpakken.

De eerste indruk van ons appartement: We zitten helemaal bovenin het prachtige complex en hebben twee ruime slaapkamers een woonkamertje en een keukentje. Prima te doen met z'n tweeën. We kunnen alleen niet koken in onze keuken, dit doen we in de keuken van onze huisbazen (die ongeveer onze leeftijd hebben en absoluut niet verkeerd zijn). Het is alleen wel vervelend dat we elke keer in hun huis staan te koken. De douche kop moeten we vasthouden want die kan nergens hangen. Verder hebben we alleen wifi op de hal, dus we zitten steeds gezellig in de hal te skypen, whatsappen, gtst terug kijken en de rest. Verder is ons appartement echt prima, ik denk dat we het wel hebben getroffen. En niet al te onbelangrijk, de was wordt voor ons gedaan!

Het valt op dat mensen ons hier heel bijzonder vinden, we worden ontzettend nagekeken en bekeken. Het valt dus echt wel op dat we anders zijn.

Dan de stage, de eerste dag was het erg wennen. We kwamen aanlopen en een stroom aan ouders kwam voor de deur staan. Kinderen worden letterlijk bij de deur overgegeven, huilend en schreeuwend, totaal geen afscheid en er wordt niet even de tijd genomen om met het kind te spelen. Dit vonden we al heel gek. Dan kom je binnen en zie je een stuk of 20 kinderen rennen stampen klimmer schreeuwen en vooral heel veel huilen. Complete chaos vergeleken met Nederland. Er staat ook echt maar 1 leidster op de groep, dus ik vind het niet zo raar dat het chaos is. Ook is er niet veel speelgoed aanwezig op de groep, vrij saai voor de kinderen. Ik kom bij een meid op de groep die wel aardig Engels spreekt en erg aardig is. Ik ben nu nog steeds op diezelfde groep, ben wel wat meer gewend maar de manier van kinderen begeleiden hier is echt erg raar.

We hebben al heel wat dingen meegemaakt. De supermarkt mag ons niet meer denk ik. De eerste keer boodschappen doen: ik liet de spaghetti vallen, overal lag spaghetti. Tweede keer supermarkt, ik liet de jampot vallen, overal glas en jam. Derde keer supermarkt, het alarm ging steeds af als Sytske er langs liep. Mooi raar dus..
Zondag werd ik wakker met super veel muggenbulten. Maar niet gewone zoals Nederland, mega bulten! Om een van de bulten zat een enorme blauwe kring, heel gek. Dus ik heb maar wat mensen gewhatsappt en gevraagd en iedereen adviseerde me om naar een dokter te gaan. Wij Antonio maar bellen (ons vadertje hier) en die is met ons naar een ziekenhuis gegaan. Het was echter niks gelukkig. Vandaag terug gegaan om te betalen (zonder Antonio) maar ze begrepen ons verkeerd. Op een gegeven moment zaten we weer bij een dokter die ons van alles probeerde te vertellen in het Spaans. We snapten er niks van, ik wil geen dokter, ik wil gewoon betalen!! Geïrriteerd liep ze weg en kwam terug met een Engels sprekende man. God zij dank.

Vrijdag zijn we gaan bbqen bij een aantal Amerikaanse lui die heel aardig zijn. We hebben erg gelachen en hebben een leuke avond gehad. We dronken rode wijn gemixt met sinas. Je denkt nu echt WAT? VIES? Maar geloof me het is echt lekker. Zaterdag zijn we zelf opstap geweest. Hoe was dat? Tsja Spaans.. Meiden gekleed als hoertjes, iedereen stond op straat in plaats van de clubs, Spaanse muziek uit de speakers. Maar het was leuk, hier vermaken we ons wel 3 maanden!

Het was allemaal even wennen maar ik denk dat we ons hier wel redden 3 maanden lang. Er komen ook super veel mensen langs. Over 7 dagen komt min zus Anne al langs. Snel daarna Sytske haar ouders, daarna Anja, dan mijn vader en Annewies en vervolgens Mem en Opa nog. vervelen doen we ons hier dus heus niet!

Adios Amigos tot de volgende keer.